کد مطلب:280220 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:205
اهداء خیرات و عبادات
از جمله تكالیف انام در غیبت امام عصر (علیه الصلوة و السلام) هدیه فرستادن حضور مهر ظهور آن حضرت است (ارواحنا فداه)، چون از وظایف عید نیست به مولای خود آن است كه اگر متاع نفیسی دارد، برای مولای خود هدیه می فرستد، و این فرستادن هدیه بسته به نیت عبد است، یا به جهت اظهار خصوصیت و حفظ مراتب عبودیت است، یا به جهت متذكر نمودن مولا است نسبت به خود، كه او را منظور نظر مرحمت و مكرمت خود داشته باشد، یا به جهت آن است كه هدیه می برد، انعام و عطیه ای درازای آن مولا به او بدهد، یا به جهت رفع تكدر و نقاری است كه میانه ی او و مولای اوست، می خواهد رفع نگرانی خاطر مولای خود را نماید، یا محض محبت صرفه و مودت محضه است كه ابدا ملاحظه ای ندارد الا تحصیل ازدیاد محبت و مودت فیمابین، و ظهور و بروز مراتب عبودیت و فدویت و رضایت خاطر مولای خود، این نوع هدیه كه محض طمع و جلب منفعت و سایر ملاحظات گذشته در آن نباشد افضل و اعظم خواهد بود، و قبول كردن آن هدیه به جهت مولا، گواراتر و بی ریاتر و مهناتر است. پس ما بندگان كه در غیبت مولا و آقای خود (ارواحنا فداه) واقع شده ایم و دسترسی به حضور اقدس آن حضرت نداریم، سزاوار است كه گاهی از اوقات، به وسیله و ذریعه ی هدیتی از هدایای بی ریا، اظهار عبودیت و رقیت خود را نسبت به آن حضرت نموده، شاید مورد بروز مرحمت و ظهور مكرمت آن آقای واقعی و ولی النعم
[ صفحه 222]
حقیقی شویم. و چون تمام موجودات در تحت قبضه و تصرف آن مالك الملوك حقیقی است، و زندگانی و تقلب ما هم در بلاد، از تصدق وجود مقدس آن مولای كل كاینات است، و چیزی كه لایق و قابل حضور آن حضرت باشد نداریم:
العبد وما فی یده كان لمولاه...
الا بعض اعمال خیریه از قبیل نماز و روزه و حج و صدقات و غیرها. و دیگر آنكه، ملاحظه نمودیم هدیه ای كه سزاوار رتبه و شان آن پادشاه:«كل یوم هو فی شأن» از سنخ امتعه ی دنیویه باشد، چیزی مشاهده نمی شود مگر از جنس و سنخ نورانیت و عوالم ملكوتیت خودش (جل جلاله):
«لن ینال الله لحومها و لادماؤها ولكن یناله التقوی منكم...» و «الصلوة قربان كل تقی»
پس افضل اعمال عبد صلاة است، و هدیه كه لایق حضور پادشاه باشد، باید از اعلی و اغلی نفایس دارائی شخص باشد. از این جهت نماز هدیه را مقرر فرموده اند كه به آداب و اعمال مقرره بجا آورده، هدیه ی حضور مهر ظهور آن سلطان معظم و شاهنشاه اعظم (ارواح العالمین فداه) نمائیم.
من چه در پای تو ریزم كه سزاوار تو باشد
سر و جان را نتوان گفت كه مقداری هست
پس، از جمله ی تكالیف انام در غیبت امام (علیه الصلوة والسلام) آن است كه باید به واسطه ی نماز هدیه، توسل به حضرت معصومین (صلی الله علیهم اجمعین) جسته، در هر روزی كه موافق تقسیم شارع قویم، متعلق به ایشان است، نماز هدیه را با كمال خضوع و خشوع بجا آورده، به ترتیب و تقسیمی كه خود آن بزرگواران مقرر و مقدر فرموده اند، به قصد تقرب صرف و قربت محضه، نماز مقرر را بر طبق اخلاص گذارده، به بارگاه جلالت و نبالت ایشان به رسم تحفه و به عنوان هدیه تقدیم نماید. شاید این تحفه مقبول درگاه، و این هدیه مطبوع بارگاه ایشان (صلوات الله علیهم) گردیده، صاحب هدیه مورد
[ صفحه 223]
الطاف و اعطاف طاهره و باطنه شود. پس، طریقه ی نماز هدیه یك قسم به حسب تقسیم ایام هفته است، و قسمی دیگر بدون تقسیم است كه در هر روز و هر وقت بخواند مجاز و مختار است. اما تقسیم نماز هدیه نمودن به معصومین (صلی الله علیهم اجمعین) به حسب ایام هفته، موافق روایت معتبره از ائمه ی معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) كه در كتب معتبره علماء اعلام و فقهاء كرام (رضوان الله علیهم) ثبت است، چنین نقل كرده اند كه:
مستحب است آدمی در روز جمعه هشت ركعت نماز بگذارد، و بعد از هر دو ركعت سلام بگوید، و چهار ركعت را هدیه ی حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) گرداند، و چهار ركعت را هدیه ی حضرت فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) نماید. و در روز شنبه، چهار ركعت بجا بیاورد و هدیه ی امیرالمومنین (علیه السلام) گرداند، و هم چنین هر روز چهار ركعت بجا بیاورد و هدیه ی امامی گرداند به ترتیب، تا روز پنج شنبه چهار ركعت بجا بیاورد و هدیه ی حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) گرداند. و باز در روز جمعه هشت ركعت كند و چهار ركعت را هدیه به حضرت فاطمه (علیهاالسلام) گرداند. و در روز شنبه، چهار ركعت هدیه ی حضرت امام موسی (علیه السلام)، و هر روزی چهار ركعت هدیه ی امامی نماید، تا روز پنج شنبه چهار ركعت را هدیه ی حضرت صاحب الزمان (ارواحنا فداه (نماید، و بعد از هر دو ركعت این دعا بخواند:
اللهم انت السلام و منك السلام و الیك یعود السلام حینا ربنا منك بالسلام اللهم هذه الركعات هدیة منی الی ولیك فلان بن فلان.
و به جای فلان اسم آن امام را ببرد كه این نماز هدیه برای اوست، فصل علی محمد و آل محمد و بلغه ایاها و اعطنی افضل املی و رجائی فیك و فی رسولك صلواتك علیه و آله و فیه...
[ صفحه 224]
پس هر دعائی خواهی بكن انشاء الله برآورده است.
پس این نماز شصت و چهار ركعت شد كه در عرض دو هفته می باید گذارده شود. اما نماز هدیه كه بدون تقسیم ایام هفته است و هر اوقات بخواند مختار است، در ذیل تكلیف آینده مذكور خواهد شد.
[ صفحه 225]
[ صفحه 222]
حقیقی شویم. و چون تمام موجودات در تحت قبضه و تصرف آن مالك الملوك حقیقی است، و زندگانی و تقلب ما هم در بلاد، از تصدق وجود مقدس آن مولای كل كاینات است، و چیزی كه لایق و قابل حضور آن حضرت باشد نداریم:
العبد وما فی یده كان لمولاه...
الا بعض اعمال خیریه از قبیل نماز و روزه و حج و صدقات و غیرها. و دیگر آنكه، ملاحظه نمودیم هدیه ای كه سزاوار رتبه و شان آن پادشاه:«كل یوم هو فی شأن» از سنخ امتعه ی دنیویه باشد، چیزی مشاهده نمی شود مگر از جنس و سنخ نورانیت و عوالم ملكوتیت خودش (جل جلاله):
«لن ینال الله لحومها و لادماؤها ولكن یناله التقوی منكم...» و «الصلوة قربان كل تقی»
پس افضل اعمال عبد صلاة است، و هدیه كه لایق حضور پادشاه باشد، باید از اعلی و اغلی نفایس دارائی شخص باشد. از این جهت نماز هدیه را مقرر فرموده اند كه به آداب و اعمال مقرره بجا آورده، هدیه ی حضور مهر ظهور آن سلطان معظم و شاهنشاه اعظم (ارواح العالمین فداه) نمائیم.
من چه در پای تو ریزم كه سزاوار تو باشد
سر و جان را نتوان گفت كه مقداری هست
پس، از جمله ی تكالیف انام در غیبت امام (علیه الصلوة والسلام) آن است كه باید به واسطه ی نماز هدیه، توسل به حضرت معصومین (صلی الله علیهم اجمعین) جسته، در هر روزی كه موافق تقسیم شارع قویم، متعلق به ایشان است، نماز هدیه را با كمال خضوع و خشوع بجا آورده، به ترتیب و تقسیمی كه خود آن بزرگواران مقرر و مقدر فرموده اند، به قصد تقرب صرف و قربت محضه، نماز مقرر را بر طبق اخلاص گذارده، به بارگاه جلالت و نبالت ایشان به رسم تحفه و به عنوان هدیه تقدیم نماید. شاید این تحفه مقبول درگاه، و این هدیه مطبوع بارگاه ایشان (صلوات الله علیهم) گردیده، صاحب هدیه مورد
[ صفحه 223]
الطاف و اعطاف طاهره و باطنه شود. پس، طریقه ی نماز هدیه یك قسم به حسب تقسیم ایام هفته است، و قسمی دیگر بدون تقسیم است كه در هر روز و هر وقت بخواند مجاز و مختار است. اما تقسیم نماز هدیه نمودن به معصومین (صلی الله علیهم اجمعین) به حسب ایام هفته، موافق روایت معتبره از ائمه ی معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) كه در كتب معتبره علماء اعلام و فقهاء كرام (رضوان الله علیهم) ثبت است، چنین نقل كرده اند كه:
مستحب است آدمی در روز جمعه هشت ركعت نماز بگذارد، و بعد از هر دو ركعت سلام بگوید، و چهار ركعت را هدیه ی حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) گرداند، و چهار ركعت را هدیه ی حضرت فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) نماید. و در روز شنبه، چهار ركعت بجا بیاورد و هدیه ی امیرالمومنین (علیه السلام) گرداند، و هم چنین هر روز چهار ركعت بجا بیاورد و هدیه ی امامی گرداند به ترتیب، تا روز پنج شنبه چهار ركعت بجا بیاورد و هدیه ی حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) گرداند. و باز در روز جمعه هشت ركعت كند و چهار ركعت را هدیه به حضرت فاطمه (علیهاالسلام) گرداند. و در روز شنبه، چهار ركعت هدیه ی حضرت امام موسی (علیه السلام)، و هر روزی چهار ركعت هدیه ی امامی نماید، تا روز پنج شنبه چهار ركعت را هدیه ی حضرت صاحب الزمان (ارواحنا فداه (نماید، و بعد از هر دو ركعت این دعا بخواند:
اللهم انت السلام و منك السلام و الیك یعود السلام حینا ربنا منك بالسلام اللهم هذه الركعات هدیة منی الی ولیك فلان بن فلان.
و به جای فلان اسم آن امام را ببرد كه این نماز هدیه برای اوست، فصل علی محمد و آل محمد و بلغه ایاها و اعطنی افضل املی و رجائی فیك و فی رسولك صلواتك علیه و آله و فیه...
[ صفحه 224]
پس هر دعائی خواهی بكن انشاء الله برآورده است.
پس این نماز شصت و چهار ركعت شد كه در عرض دو هفته می باید گذارده شود. اما نماز هدیه كه بدون تقسیم ایام هفته است و هر اوقات بخواند مختار است، در ذیل تكلیف آینده مذكور خواهد شد.
[ صفحه 225]